- پوشیده دندان (دَ / دِ دَ)
لب فروبسته. مقابل خندان، مجازاً دور از سپیدۀ بام. تاریک. فرورفته در سیاهی:
شب آن به که پوشیده دندان بود
که آن لحظه میرد که خندان بود.
نظامی
شب آن به که پوشیده دندان بود
که آن لحظه میرد که خندان بود.
نظامی
